Ο φετινός χειμώνας βρίσκει τους αγρότες πιο πιεσμένους από ποτέ. Όσοι δουλεύουν τη γη το ξέρουν καλά: το κόστος παραγωγής έχει ξεφύγει, οι τιμές στα προϊόντα παραμένουν χαμηλές και η καθημερινότητα στην ύπαιθρο έχει γίνει μια συνεχόμενη μάχη επιβίωσης.
Το ρεύμα, το πετρέλαιο, τα λιπάσματα και τα αγροεφόδια έχουν αυξηθεί σε βαθμό που πολλοί αγρότες σκέφτονται σοβαρά αν έχει νόημα να συνεχίσουν. Κανείς δεν μπορεί να καλλιεργήσει όταν τα έξοδα είναι μεγαλύτερα από το εισόδημα. Δεν είναι απλά μια δύσκολη χρονιά — είναι η χρονιά που πολλοί φτάνουν στο όριο.
Ταυτόχρονα, η πολιτεία ζητά περισσότερα: περισσότερη παραγωγή, περισσότερη ποιότητα, περισσότερη ανταγωνιστικότητα.
Αλλά πώς;
Με ποια εργαλεία και με ποια στήριξη;
Η ύπαιθρος αδειάζει. Οι νέοι απομακρύνονται από το επάγγελμα, γιατί βλέπουν τον αγροτικό τομέα ως ρίσκο και όχι ως ευκαιρία. Κι όμως, χωρίς νέους αγρότες δεν υπάρχει μέλλον. Η Ελλάδα χρειάζεται παραγωγή, χρειάζεται αυτάρκεια, χρειάζεται προϊόντα που να φεύγουν προς εξαγωγή — αλλά αυτό δεν θα γίνει αν ο πρωτογενής τομέας αφεθεί μόνος του.
Οι αγρότες δεν είναι “μπλόκα”. Είναι άνθρωποι που ξυπνούν πριν βγει ο ήλιος και γυρίζουν σπίτι όταν πια έχει νυχτώσει. Είναι αυτοί που τροφοδοτούν την αγορά, τα ράφια, τα σπίτια μας. Κι όμως, νιώθουν πως δεν ακούγονται.
Κάθε χρόνο ακούμε υποσχέσεις, αλλά στην πράξη η κατάσταση χειροτερεύει. Φέτος, περισσότερο από ποτέ, οι αγρότες ζητούν αυτό που δικαιούνται: ίσες συνθήκες, σταθερότητα, και μια πολιτεία που θα σταθεί δίπλα τους — όχι απέναντί τους.
Αν συνεχιστεί αυτή η πίεση, δεν θα χαθεί μόνο η παραγωγή.
Θα χαθεί ολόκληρος ο τρόπος ζωής της ελληνικής υπαίθρου.
Ο αγροτικός τομέας δεν είναι πρόβλημα. Είναι η λύση — αρκεί επιτέλους κάποιος να το καταλάβει.
Δημοσίευση σχολίου
0 Σχόλια